یك كارشناس اقتصادی:
صادرات نفت ایران به چین تحت تاثیر توافق پكن-كاخ سفیدقرار نمی گیرد
به گزارش لباس نو یك كارشناس اقتصادی اظهار داشت: صادرات نفت ایران به چین تحت تاثیر توافق تجاری چین و آمریكا قرار نمی گیرد.
به گزارش لباس نو به نقل از مهر، مجید شاكری درباره ابعاد مختلف توافق تجاری جدید چین و آمریكا اظهار داشت: پس از مطرح شدن توافق تجاری چین و آمریكا و این حقیقت كه فاز اول این توافق شامل موضوعات مهمی در حوزه انرژی هم بوده افراد زیادی در ایران شانه بالا انداختند و گفتند با توجه به این كه این توافق در حوزه انرژی هم است و باتوجه به اهمیت و شمولیت این توافق در فاز اول، در واقع ایران توسط چین معامله شده است و تعاملات حوزه انرژی با چین نیز به بن بست رسیده است. وی افزود: این توافق را می توان از ۳ منظر بررسی كرد. نكته اول این است كه آیا ما با یك صلح فراگیر بین آمریكا و چین مواجه هستیم؟ نكته بعد اینكه آیا این توافق باتوجه به مفاد آن و شرایط فعلی اقتصاد جهانی امكان تحقق را دارد؟ نكته ی سوم هم بطور خاص درباره مسئله ایران است. درباره این مساله مطالبی كه ذكر می كنم مربوط به رشته توئیت یكی از مقامات كاخ سفید در زمان ریاست جمهوری اوباما است كه اطلاعات بسیار ارزشمندی در آن موجود است. شاكری گفت: درباره نكته اول باید بگم كه ما با یك صلح فراگیر بین آمریكا و چین روبرو نیستیم. درباره این توافق هیچ محدودیت زمانی و یا هیچ اشاره ای به فاز دوم این توافق نشده است. چینی ها به خوبی می دانند كه سرنوشتی كه آمریكایی برای آنها در نظر دارند چیزی شبیه اتفاقی است كه بر سر ژاپن آمد كه این كشور را از یك اقتصاد با شتاب بالا به یك اقتصاد رو به نزول سوق دادند. این كارشناس اقتصادی اظهار داشت: ضمن اینكه باید توجه داشته باشید كه برداشت چینی ها با برداشت ما درباره عدالت متفاوت می باشد و آنها خود رشد را عین عدالت می دانند. یعنی نابرابری برایشان مصداق بی عدالتی نیست بلكه عدم رشد مصداق بی عدالتی است و كند شدن رشد اقتصادی در چین برای آنها تبعات جدی حتی در زمینه ی هویتی دارد. بدین سبب در این توافق ما با چیزی جز یك تنش زدایی اولیه و موقت بین آمریكا و چین مواجه نیستیم. تحقق تغییری به ارزش ۲۴۰ میلیارد دلار در تراز تجاری چین در ضمن دو سال زیرسوال است وی اشاره كرد: درباره تحقق یا عدم تحقق این توافق لازم است بدانید كه یكی از الزامات اجرای این توافق این است كه آمریكایی ها ۲۰۰ میلیارد دلار بر صادرات خود به چین اضافه كنند. در جنگ تجاری بین آمریكا و چین سالی ۲۰ میلیارد دلار كاهش صادرات از آمریكا به چین وجود داشت و افزایش ۲۴۰ میلیارد دلاری صادرات به چین تا سال ۲۰۲۲ یعنی اینكه آمریكا و چین ظرف دو سال باید به اندازه ۲۴۰ میلیارد دلار در تراز تجاری شان تغییر ایجاد كنند. تحقق این اعداد و ارقام واقعاً یك علامت سوال بزرگ است. شاكری در ادامه اضافه كرد: چین حتی قبل از اینكه وارد جنگ تجاری با آمریكا شود، مواجه با كاهش رشد اقتصادی بوده است و از میانگین های بالای ۱۰ درصد در یك دهه به زیر ۶ درصد رسیده است. این مساله تقاضای واحد چین را كاهش داده است و ما شاهد كاهش حجم تجارت خارجی در چین هستیم كه این مساله یك مانع دیگر است برای اجرایی شدن همین طور جابه جایی در تراز تجاری چین. نكته ی بعد اینكه حتی قبل از جنگ تجاری صادرات آمریكا به چین كاهنده بوده است و باتوجه به این ۳ حقیقت، اساساً تحقق این ۲۴۰ میلیارد دلار در ضمن دو سال زیرسوال است. این كارشناس اقتصادی گفت: این قرارداد به همه ۲۳ درصد از صادرات فعلی آمریكا به چین را شامل نمی گردد پس كل این افزایش ناگهانی باید در یك قسمتی از این سبد اعمال شود. سوال این است كه اگر قرار باشد آمریكایی ها خودشان را به زور وارد بازار چین بكنند پس چینی ها واردات از كدام كشورها را باید اصطلاحاً دایورت بكنند؟ بطور خاص در حوزه انرژی بطور قطع بسیاری از كشورهای هم پیمان با آمریكا هستند كه ضربه می بینند هم در حوزه نفت كه عربستان است و در حوزه LNG كه استرالیا است و همچنین سایر كشورها. وی اشاره كرد: با توجه به این كه هم اكنون هم در اروپا و هم در ژاپن این نگرانی وجود دارد كه بطور ناگهانی وارد پروسه ركود شوند، عملاً اگر قسمتی از واردات چین از این كشورها اختتام یابد این كشورها را وارد ركود می كند كه این مساله یك فضای جدی برای عدم تحقق مفاد توافق بین چین و آمریكا به وجود می آورد. عربستان و روسیه بازنده اصلی توافق بین چین و آمریكا هستند شاكری اظهار داشت: نكته مهمتر اما درباره تأثیرات این توافق بر اقتصاد ایران است. بسیاری از كارشناسان اعلام كردند كه وقتی چینی ها مقرر است نفت بیشتری از آمریكا بخرند طبیعتاً واردات نفت از ایران را قطع می كنند. البته باید اظهار داشت كه بیشترین رقم صادرات نفت ایران به چین حتی در زمان پس از برجام كه صادرات ما وضعیت خوبی داشت ۷۸۶ هزار بشكه در روز بوده است ولی چین طبق این توافق باید واردات حدود ۱۰ میلیون بشكه نفت از سایر كشورها را قطع كند. پس این رقم واردات نفت از ایران رقم ناچیزی است و چینی ها برای حذف این رقم اصلاً نیازی به ورود یا خروج آمریكا ندارند. این كارشناس اقتصادی افزود: اما برای چینی ها موضوع فقط حجم خرید از یك كشور نیست و باید به این نكته توجه كرد. برای چینی ها به همان اندازه كه حجم خرید مهم می باشد، تقسیم ریسك سیاسی تامین كنندگان انرژی هم مهمست و تاكید دارند كه كل نفت خودرا از یك اردوگاه نخرند برای اینكه در این صورت چین به آن اردوگاه وابسته می شود و ممكنست در آینده برای فشار به چین نفت را قطع كند یا از این وابستگی بعنوان یك كارت امتیاز در سایر تعاملات استفاده نماید. در این راستا چینی ها در حوزه انرژی تاكید دارند كه منابع شان نباید بیشتر از ۱۰ درصد توسط یك كشور تامین شود و همین حالا هم از این چارچوب خارج شده اند. وی اشاره كرد: ارزش ایران برای چینی ها فقط به این نیست كه ایران دارد مثلاً نفت را با تخفیف به من می دهد بلكه ایران قسمتی از آن تنوع قسمتی از اردوگاه های سیاسی تامین كنندگان انرژی چین هستند. در این راستا در این مدت چین هر وارداتی كه از ایران كاهش داده اهتمام كرده است از كشورهای همسو با ایران تامین كند مثلاً نفت خودرا بجای ایران از ونزوئلا و عراق تامین می كند. شاكری اضافه كرد: در همین چارچوب وقتی چینی ها می خواهند میزان واردات شان از آمریكا را طبق این توافق می افزایند می كوشند میزان واردات شان را از كشورهای هم سو با آمریكا كاهش دهند كه این توازن اردوگاه ها بهم نخورد. بنا بر این بازنده اصلی این مساله كشور عربستان است كه مهمترین صادركننده نفت به چین است كه در اردوگاه آمریكا قرار دارد. همین طور بازنده دیگر این توافق روسیه است برای اینكه چینی ها همین الان هم بیشتر از سهم تعیین شده طبق چارچوب امنیت انرژی شان از روس ها واردات دارند. پس عربستان و روسیه بازنده این توافق بین چین و آمریكا هستند. این كارشناس اقتصادی درانتها اظهار داشت: نكته بعدی اینكه علت كاهش صادرات نفت ایران به چین اصلاً ارتباطی به جنگ تجاری چین و آمریكا ندارد برای اینكه در اوج جنگ تجاری این دو كشور نیز روند صادرات نفت ایران به چین كاهنده بوده است. اینكه چه در جنگ تجاری و چه در دوران تسكین ما صادرات نفت مان به چین كاهش یافته است نشان میدهد كه ما موضوع مان در صادرات نفت، معامله شدن توسط چین نیست برای اینكه نقش ایران برای چین در یك سبد جدا از آمریكا قرار دارد. درنتیجه صادرات نفت ما به چین تحت تأثیر این توافق قرار نمی گیرد. مشكل ما در حوزه روابط خارجی و نقش آن در اقتصاد ایران موضوع دیگری است كه نیاز به یك بحث جدا دارد.
منبع: لباس نو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب