عبرت های اوكراین، ۳
تحریم روسیه ثابت کرد پیوند با اقتصاد اروپا مصونیت زا نیست
به گزارش لباس نو چسبندگی اقتصاد روسیه به اتحادیه اروپا بگونه ای بود که کمتر کسی فکر می کرد حتی اروپایی ها هم دنبال تحریم روسیه بروند.
به گزارش لباس نو به نقل از مهر با نگاهی به داده های مراکز بین المللی اقتصادی که وضعیت اقتصاد روسیه را قبل از وقوع درگیری نظامی بین این کشور و اوکراین نشان داده است حاکی می باشد پارسال تولید ناخالص داخلی روسیه چیزی حدود ۱.۷۱ تریلیون دلار بوده است که نسبت به سال ۲۰۲۰ رشد ۴.۷ درصدی را داشته است. بر مبنای آمارهای رسمی این کشور در بین کشورهای جهان رتبه ششم بزرگترین کشور از لحاظ اقتصاد را به خود اختصاص داده بود به صورتی که بیشترین تبادلات تجاری را با اتحادیه اروپا و انگلیس داشته است. اگر دقیق تر به این تبادلات تجاری نگاه بی اندازیم حجم صادرات روسیه به اتحادیه اروپا حدود ۴۶ درصد و حجم واردات از کشورهای عضو اتحادیه اروپا هم حدود ۳۹ درصد بوده است که این اعداد و ارقام در سالهای گذشته تا حدودی در همین رنج بوده و تغییر قابل ملاحظه ای نداشته است. نکته جالب توجه در این است که بخش اعظمی از اقتصاد روسیه روی پایه انرژی می چرخد به صورتی که این کشور یکی از قطب های تولیدکننده نفت و گاز و حتی انرژی های غیر فسیلی و تجدید پذیر است. این کشور بزرگترین تأمین کننده گاز اروپا به حساب می آید به صورتی که کشورهای اروپایی علیرغم فشار آمریکا تابحال نتوانستند جایگزینی برای گاز روسیه پیدا کنند و حتی قطر با صادرات ال ان جی هم نتوانسته است گزینه مناسبی برای جایگزینی روسیه باشد. با این شرایط چه کسی فکر می کرد درگیری نظامی روس ها و اوکراین باعث شود تا این کشور از نظر شدت تحریم های اقتصادی که از جانب اتحادیه اروپا و آمریکا واقع شده است حتی ایران را هم پشت سر بگذارد. به صورتی که بیشترین تحریم های تاریخ روسیه در همین یک ماه گذشته اعمال شده است و حتی این کشور از نظر صادرات انرژی هم مورد تحریم قرار گرفته است. در سالهای گذشته جریان فعال در حوزه اجرایی کشور و همینطور کارشناسان سیاسی و اقتصادی وابسته به این جریان همواره در محافل خصوصی و عمومی اعلام می کردند ایران باید از طرق مختلف بتواند چسبندگی اقتصادی با اروپا ایجاد نماید چونکه در این صورت است که این کشورها به علت احتیاج به اقتصاد ایران هیچگاه به دنبال تحریم ضد ما نخواهند رفت. شاید یکی از علل مذاکرات سیاسی ایران و غرب که در دولت یازدهم و دوازدهم شدت یافت هم همین مبحث بود که نتیجه اش برنامه جامع اقدام مشترک معروف به برجام شد.
در طول عمر کوتاهی که از برجام هم می گذشت با تمام خوبی ها و بدی ها، مسؤلان دولتی در وزارت خانه های اقتصادی تلاش کردند تا به انحای مختلف وابستگی کشور را به اروپا بالا برند که نمونه عینی آنرا میتوان به خرید هواپیما، ورود شرکتهای خودروسازی اروپایی، تغییر شیوه قرارداد توسعه میادین نفتی و گازی و مذاکره با کشورهای اروپایی در چارچوب این شیوه جدید قراردادی اشاره نمود. حتی مسؤلان ارشد صنعت نفت کشور بارها اعلام نمودند اگر تولید نفت ایران به روزانه ۶ میلیون بشکه در روز برسد هیچگاه اروپا و آمریکا دنبال تحریم های نفتی نخواهند رفت اما می بینیم کشوری به گستردگی روسیه که یکی از قطب های اقتصاد جهان به حساب می آید به سادگی مورد تحریم قرار می گیرد حتی اگر این تحریم ها به زیان کشورهای اروپایی باشد.آنچه در طول مدتی که از جنگ روسیه و اوکراین می گذرد و شرایط اقتصادی که ضد این کشور فراهم شده نشان داده است کشورهای مورد تحریم از جانب غرب می توانند با سیاستگذاری و دیپلماسی اقتصادی مناسب این تحریم ها را تا حدود زیادی خنثی کنند؛ که بهترین راه کار تشکیل باشگاه کشورهای تحریم شده از جانب غرب است. تجمیع ظرفیت های کشورهای تحریم شده بخصوص دو کشور عضو بریکس یعنی چین و روسیه در کنار قدرت های اقتصادی منطقه مانند ایران، سوریه، عراق، لبنان و یمن که محور مقاومت را می سازند به علاوه دامنه نفوذ جمهوری اسلامی در آمریکای لاتین و آفریقا یک انرژی بی بدیلی را خلق می کند که میتوان از راه تشکیل باشگاه کشورهای تحریم شده و یا "باشگاه تحریمی ها" رژیم جامع تحریم های یک جانبه آمریکا و غرب را بی اثر یا حداقل کم اثر کند. تشکیل این باشگاه علاوه بر هم افزایی کشورهای تحریم شده، توافقات پولی چند جانبه، عرضه چاره هایی برای جایگزین های سوئیفت و نظام ارتباطی مالی بین بانکی بین المللی می تواند منتهی به ایجاد ساختاری جایگزین اوفک هم در سطح ملی کشورها و هم در سطح این باشگاه بین المللی شود.
منبع: lebaseno.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب