جهش 50 درصدی هزینه ساخت مسکن زنگ خطری برای بازار ساخت و ساز
لباس نو: مرکز آمار از افزایش 49.7 درصدی هزینه ساخت مسکن در تهران طی بهار 1404 آگاهی داد. این جهش بی سابقه که بالاترین رشد در سه سال اخیر شمرده می شود می تواند تاثیر قابل توجهی در گرانی مسکن داشته باشد.
به گزارش لباس نو به نقل از مهر، انتشار آمار رسمی هزینه های تولید در قسمت مسکن از جانب مرکز آمار ایران، تصویری نگران کننده از وضعیت ساخت وساز در پایتخت در فصل بهار سال ۱۴۰۴ ترسیم می کند. بر طبق این گزارش که روز گذشته انتشار یافت، شاخص قیمت نهاده های ساختمانی در تهران رشدی معادل ۴۹.۷ درصد را نسبت به مدت مشابه سال قبل تجربه کرده است؛ رقمی که نه فقط از متوسط رشد ۳۰ درصدی سال قبل فاصله شایان توجهی دارد، بلکه بالاترین نرخ رشد نقطه ای در سه فصل اخیر (بهار ۱۴۰۱، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳) را به ثبت رسانده است.
این جهش ۵۰ درصدی در هزینه ساخت مسکن، زنگ خطری جدی برای فعالان این حوزه و همینطور متقاضیان مسکن شمرده می شود. تحلیل ها نشان میدهد که این رشد شدید قیمت مصالح ساختمانی، که ستون فقرات هر پروژه عمرانی است، می تواند نتایج گوناگونی همچون کاهش توان ساخت وساز، افزایش قیمت نهائی مسکن و بنابراین دورتر شدن رؤیای خانه دار شدن برای اقشار مختلف جامعه را به همراه داشته باشد.
علل ریشه ای گرانی؛ از خاموشی تا جنگ
کارشناسان اقتصادی و فعالان صنعت ساختمان، عوامل گوناگونی را در بروز این تورم لجام گسیخته در قسمت تولید مسکن دخیل می دانند. در رأس این عوامل، می توان به «شروع خاموشی های صنایع و قطع جریان آب» از آغاز سال جاری اشاره نمود. این خاموشی های ناگهانی و طولانی مدت، که خیلی از واحدهای تولیدی و صنعتی در رابطه با صنعت ساختمان را تحت تاثیر قرار داده، منجر به کاهش تولید، افزایش هزینه های سربار و در نهایت گرانی مصالح شده است. اختلال در زنجیره تأمین و تولید، نتایج مستقیم خویش را بر قیمت نهائی محصولات گذاشته است.
به نظر می رسد عامل تشدیدکننده دیگر، «تعطیلی چند روزه واحدها و فعالیتهای اقتصادی در اثر جنگ تحمیلی ۱۲ روزه باشد. این وقفه ناخواسته در فعالیتهای اقتصادی، بخصوص در قسمت تولید و حمل و نقل، ضربه ای دیگر بر پیکر تولید وارد کرد. تعطیلی کارخانجات، اختلال در روند واردات مواد اولیه و همینطور افزایش خطر های در رابطه با تأمین کالا، همگی در بالا رفتن هزینه ها و قیمت مصالح نقش داشته اند. جنگ، حتی در صورت کوتاه مدت بودن، همواره اثرات روانی و اقتصادی قابل توجهی بر بازارهای داخلی برجای می گذارد و صنعت ساختمان هم از این قاعده مستثنی نیست.
علاوه بر این، «جهش نرخ دلار در فصل بهار» هم به عنوان یکی دیگر از عوامل تورم زا دراین خصوص مطرح است. خیلی از مصالح ساختمانی یا مواد اولیه مورد نیاز برای تولید آنها وارداتی است. افزایش ناگهانی قیمت ارز، به صورت مستقیم هزینه تمام شده این کالاها را افزایش داده و این گرانی به شکل سرشکن شده، به مصرف کننده نهائی منتقل می شود. تاثیر نوسانات ارزی بر هزینه تولید، بخصوص در مواردی که بخش قابل توجهی از مواد اولیه وارداتی باشد، امری اجتناب ناپذیر است.
واگرایی نگران کننده؛ شکاف بین تورم تولید و مسکن
نکته حائز اهمیت دیگر «وضعیت موجود نوعی واگرایی بین تورم تولید و تورم مسکن» است. این بدان معناست که در حالیکه هزینه های تولید و ساخت وساز با شتاب زیادی در حال افزایش می باشد، ممکنست قیمت نهائی مسکن با همان سرعت رشد نکند. این واگرایی، که خود ناشی از عوامل مختلفی همچون کاهش قدرت خرید مردم، رکود احتمالی در بازار مسکن و یا عدم توانایی سازندگان در انتقال کامل افزایش هزینه ها به قیمت نهائی است، «اثر منفی بر بازدهی تولید» دارد.
به عبارت دیگر، سازندگانی که با هزینه های درحال افزایشی پروژه های خویش را پیش می برند، ممکنست در فروش نهائی واحدها با چالش مواجه شوند و سودی که انتظار آنرا دارند، محقق نشود. این مورد می تواند انگیزه سرمایه گذاری در قسمت ساخت وساز را کاهش داده و به رکود بیشتر در این صنعت مهم اقتصادی منجر شود.
چشم انداز آینده؛ ابهام در سایه تورم:
با توجه به عوامل ذکر شده و روند صعودی تورم در قسمت تولید مسکن، چشم انداز آینده این صنعت با ابهامات جدی روبروست. تداوم خاموشی ها، تنش های منطقه ای و نوسانات ارزی می تواند کماکان بر گرانی مصالح و هزینه های ساخت وساز فشار وارد کند. از طرف دیگر، عدم تعادل بین تورم تولید و تورم بخش مسکن، نیازمند بررسی های دقیق تر و اتخاذ سیاستهای حمایتی برای حفظ پویایی این صنعت و تأمین مسکن پایدار برای جامعه است.
این گزارش، تنها قسمتی از تصویر بزرگ تر اقتصاد کشور در عرصه ساخت وساز است و نیازمند رصد مستمر آمارهای رسمی و تحلیل عمیق تر اثرات متقابل عوامل اقتصادی و غیر اقتصادی بر این بخش حیاتی می باشد.
به طور خلاصه، بر اساس این گزارش که روز گذشته منتشر شد، شاخص قیمت نهاده های ساختمانی در تهران رشدی معادل ۴۹.۷ درصد را نسبت به مدت مشابه سال قبل تجربه کرده است؛ رقمی که نه فقط از میانگین رشد ۳۰ درصدی سال قبل فاصله شایان توجهی دارد، بلکه بالاترین نرخ رشد نقطه ای در سه فصل اخیر (بهار ۱۴۰۱، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳) را به ثبت رسانده است. بنظر می رسد عامل تشدیدکننده دیگر، تعطیلی چند روزه واحدها و فعالیت های اقتصادی در اثر جنگ تحمیلی ۱۲ روزه باشد. علاوه بر این، جهش نرخ دلار در فصل بهار هم بعنوان یکی دیگر از عوامل تورم زا دراین خصوص مطرح است.
منبع: lebaseno.com
از این مطلب لباس نو خوشتان آمد؟
(1)
(0)
تازه ترینهای لباس نو مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب